Oud-Feyenoorders over de grens: Glenn Loovens

Glenn Loovens werd op 22 september 1983 geboren in Doetinchem. Al snel verruilde de familie Loovens de Achterhoek voor Rotterdam. In de grote stad besloot Loovens al gauw dat hij op voetbal wilde. De blonde voetballer had het talent duidelijk in de genen. Zijn vader, Hans Loovens, speelde in de jaren zeventig en tachtig bij FC Twente. Het verhaal van Loovens is een apart verhaal, toen zijn broer Ivo zes was, ging hij met zijn broer en vader mee naar een wedstrijd van de plaatslijke amateurvereniging HOV. Ivo speelde in de F-jeugd, waarvan de minimale leeftijd zes jaar is. Omdat het team een speler tekort kwam, werd Glenn gevraagd mee te doen. De toen vierjarige Glenn was na zijn eerste wedstrijd al niet meer weg te denken uit de jeugdige formatie. Feyenoord ontdekte het talent van Glenn Loovens al gauw en bood de verdediger op twaalfjarige leeftijd een plaats op Varkenoord aan. In de jeugd van Feyenoord speelde hij samen met Robin van Persie en Said Boutahar. De drie voetballers woonden in de buurt van Kralingen en voetbalden elke dag samen op de pleintjes. Samen bereikten ze elk jaar weer het hoogste jeugdelftal van Feyenoord. De jeugdtrainers waren lovend over het drietal en zagen een grote toekomst voor hen weggelegd. Aan het begin van het seizoen 2001/2002 werd Loovens door toenmalig trainer Bert van Marwijk bij de selectie van Feyenoord gehaald. Eind november 2001 maakte de verdediger zijn debuut in de wedstrijd tegen Willem II. Even later werd de speler ook al opgeroepen voor Jong Oranje, door bondscoach Foppe de Haan.

Na de winterstop leek het wel erg snel te gaan met Loovens. Voorafgaand aan dit seizoen werd de voorkeur gegeven aan Civard Sprockel, maar door de blessure van hem en Ferry de Haan kreeg Loovens zijn kans. De verdediger stond vervolgens een aantal wedstrijden achter elkaar in de basis en zijn stempel als groot talent werd eens te meer duidelijk. De achttienjarige verdediger schakelde onder meer PSV-spits Jan Vennegoor of Hesselink uit, maar moest in Europese duels toch vanaf de bank toekijken. Trainer Van Marwijk koos dan voor ervaring en posteerde Patrick Paauwe in de verdediging. In april 2002 kwam Loovens hard in botsing met NAC-middenvelder Orlando Engelaar en dat bezorgde hem een hersenschudding. Het kostte de centrale verdediger de finale van de UEFA Cup in mei 2002. Het seizoen 2001/2002 kwam Loovens tot acht competitiewedstrijden voor Feyenoord.

Voor aanvang van het seizoen 2002/2003 kende Loovens een valste start. De verdediger raakte geblesseerd aan zijn hamstring en moeste enkele weken vanaf de zijlijn toekijken. De echte doorbraak van Loovens liet nog steeds op zich wachten en onder Van Marwijk werd hij voornamelijk gebruikt als reserve. Dat seizoen kwam de mandekker tot twaalf optredens in De Kuip. Aan het begin van het seizoen 2003/2004 werd besloten om Loovens ervaring op te laten doen in het eerste elftal. Niet bij Feyenoord, maar bij sattelietclub Excelsior. Bij de Kralingers was Loovens een onbetwiste basisspeler en kwam hij tot 24 wedstrijden en twee doelpunten. Door verscheidene blessures kon de verdediger niet alle duels meedoen.

Het seizoen 2004/2005 stond voor de deur en Ruud Gullit werd gepresenteerd als nieuwe trainer van Feyenoord. De oud-topvoetballer kondigde meteen aan Glenn Loovens een kans te geven in De Kuip na zijn sterke jaar bij Excelsior. Tegelijkertijd besloten de Rotterdammers het contract met de mandekker met drie jaar te verlengen. Zijn oorspronkelijke contract liep in de zomer van 2005 af. Toch was Loovens ook onder Gullit bankzitter, tot aan de winterstop kwam de verdediger tot zes wedstrijden en in januari 2005 werd besloten om hem aan De Graafschap te verhuren. Daarmee keerde Loovens terug in zijn geboorteplaats Doetinchem. Met de Superboeren degradeerde Loovens dat jaar uit de Eredivisie, de verdediger speelde de resterende competitiehelft elf wedstrijden.

Even keerde Loovens terug in Rotterdam, maar zijn perspectief bleek niet al te groot met Karim Saidi, Andre Bahia, Serginho Greene en Cory Gibbs in de gelederen. Loovens schoof zijn voorkeur om te vertrekken niet onder stoelen of banken en zijn voorliefde voor Groot-Brittannië was al langer bekend. Toen Cardiff City zich in de zomer van 2005 voor hem meldde, wist de verdediger wat hij wilde en de clubs kwamen tot een akkoord. Cardiff huurde hem voor een jaar. In het Championship, het op een na hoogste niveau, speelde Loovens dat jaar 33 wedstrijden voor Cardiff, daarin maakte hij twee doelpunten. De club uit Wales deed in de winterstop van 2006 een poging om de verdediger definitief over te nemen. Feyenoord vond het bod echter niet goed genoeg.

In de zomer van 2006 kwamen beide clubs uiteindelijk tot een akkoord en daarmee gaf Feyenoord gehoor aan de wens van Loovens om te vertrekken. Met de transfer was zo'n 350.000 euro gemoeid. The Terminator, zoals Loovens in Wales werd genoemd om zijn robuuste manier van verdedigen, had nu eindelijk zekerheid. Het seizoen 2006/2007 ging Loovens in als eigendom van Cardiff City en met dertig optredens in het Championship liet de speler zich absoluut gelden. Het seizoen 2007/2008 werd een prachtig jaar voor Loovens. Niet alleen speelde hij ruim veertig wedstrijden, ook doorbrak hij de grens van honderd wedstrijden voor de club uit Wales. Als kers op de taart schopte Loovens het met Cardiff City tot de finale van de FA Cup. De finale werd verloren van Portsmouth, Loovens wist nog te scoren, maar zijn doelpunt werd afgekeurd.

In de zomer van 2008 klopten Schotse clubs aan voor de robuuste verdediger. Zowel Glasgow Rangers als Celtic wilden Loovens graag overnemen en uiteindelijk was het Celtic dat hem voor drie miljoen euro overnam van Cardiff City. De verdediger tekende een contract dat hem voor vier jaar aan de Schotten bond. Het spelen in de Champions League gaf voor hem uiteindelijk de doorslag. Dit seizoen kwam Loovens tot zeventien wedstrijden en drie doelpunten voor Celtic. Het naar de Premier League gepromoveerde Birmingham City toonde onlangs interesse, maar de nu 25-jarige Loovens liet weten bij Celtic te willen blijven.

[FR12] Daniel Verduijn