André Bahia; rots in Turkse branding

Zondag bracht ik een bezoekje aan Istanbul. Een fanatieke Fenerbahçe-supporter had me uitgenodigd voor een wedstrijdbezoek aan ‘zijn’ club. Al vroeg in de morgen kwam ik aan in Kadiköy in het Aziatische deel van de Turkse metropool. Op de kade, uitkijkend over het water met de havenkranen in de achtergrond, doet de wijk sterk aan Rotterdam denken. Het herfstzonnetje zorgt voor een aangename temperatuur en tegen het einde van de ochtend stroomt de wijk al vol met supporters voor de avondwedstrijd; overal lopen mannen én veel vrouwen in geel-donkerblauwe shirts en sjaals.

Ruim een uur voor de wedstrijd kolkt het Sükrü Saraco?lu-stadion al. Een kwartier voor aanvang van de wedstrijd werden de deze week door terroristen vermoorde soldaten herdacht, wat het stadion letterlijk op zijn grondvesten doet schudden. Na de aftrap is de aandacht weer volledig op het voetbal gericht en de sfeer in het stadion voelt net als in de Kuip.

Vooraf was ik heel benieuwd om de beste speler uit de Türkcell Süperlig, Alex da Souza, aan het werk te zien. Tijdens de wedstrijd kon ik mijn ogen echter niet afhouden van die andere Braziliaan op het veld: André Bahia. De man die zeven seizoenen zonder morren de Rotterdamse verdediging versterkte. De langst dienende speler in de selectie van Feyenoord verruilde afgelopen zomer de oevers van de Maas voor de Zwarte Zeekust om te gaan spelen voor de Turkse promovendus Samsunspor.

Zondagavond hield Bahia zich met zijn bescheiden ploeg knap staande tegen het sterrenensemble vol internationals. Fenerbahçe probeerde het vooral over de vleugels met hoge voorzetten, maar André heerste achterin en won elk kopduel. Ook over de grond viel Bahia de hele wedstrijd op met zijn rust en kracht. Slechts één keer verloor André zijn kalmte. In de slotfase van de wedstrijd floot de scheidsrechter in een fair kopduel tegen Bahia en kende Fenerbahçe een vrije trap toe op een gevaarlijke plek van het doel. Bahia was woedend over de onterechte beslissing en gaf de scheidsrechter er in woord en gebaar flink van langs, misschien wel in het Nederlands, want zijn tirade kwam hem niet op een kaart te staan. De vrije trap leverde geen doelpunt op en de wedstrijd eindige in 0-0.

Onder een luid en striemend fluitconcert stapte een ongetwijfeld tevreden André Bahia van het veld. Na afloop kon ik niet helpen te denken of Feyenoord deze man wel had moeten laten gaan. De beste man van op het veld was zondag niet de sambavoetballer Alex da Souza, maar de rots in de branding André Bahia. Zoals hij gisteren speelde had hij in Feyenoord 1 zeker niet misstaan.

Ondanks het zwaarbevochten punt zakte Bahia met zijn ploeg naar de 16e plaats op de ranglijst met zes punten uit zeven wedstrijden. Mocht Samsunspor aan het einde van het seizoen onverhoopt degraderen dan hoeft André zich geen zorgen te maken en ongetwijfeld door een andere Turkse club worden opgepikt.

Door Justin Stolk