''In mijn tijd bij Feyenoord kregen jeugdspelers weinig kansen''

De veelgeprezen jeugdopleiding van Feyenoord brengt ieder jaar verschillende talenten voort. Niet elke jeugdspeler weet echter een basisplaats in het eerste te bemachtigen en sommigen vervolgen hun carrière elders. FR12.nl gaat iedere dinsdag in gesprek met deze voetballers. Deze week: Levi Marengo.

Levi Marengo (foto rechts) maakte tot de zomer van 2006 deel uit van de jeugdopleiding van Feyenoord. De buitenspeler speelde in de verschillende jeugdelftallen van de Rotterdamse club met onder andere Jonathan de Guzman, Gianni Zuiverloon en zijn neefje Royston Drenthe. In gesprek met FR12.nl spreekt de momenteel 28-jarige Marengo over zijn tijd in de jeugdopleiding van Feyenoord, zijn band met Marcel Bout en zijn tijden in Spanje.

Op jonge leeftijd kreeg Marengo al de mogelijkheid om van Excelsior naar Feyenoord te verkassen. "Ik begon op mijn zesde met voetballen bij Excelsior bij trainer Mario Been in de F’jes. Ik speelde toen onder andere met Luigi Bruins en werd gescout door Feyenoord. Ik ben sinds mijn jeugd al supporter van Ajax dus toen Feyenoord mij in eerste instantie vroeg, had ik er geen zin in. Ik vertelde het tegen mijn vader en hij vond het prima, omdat ik toch nog jong was. Later, toen ik in de D1 speelde, benaderde Feyenoord mij opnieuw. Mijn vader zei dat ik deze keer geen gekke dingen moest doen en gewoon naar Feyenoord moest gaan. Zodoende ben ik bij Feyenoord terecht gekomen."

De buitenspeler kijkt met een goed gevoel terug op zijn tijd in de jeugd van Feyenoord. "Het was echt fantastisch. Het is een droom voor elke jonge voetballer om ooit voor zo’n grote club als Feyenoord te spelen. Ik zal nooit vergeten wat ik daar allemaal meegemaakt heb, zoals reisjes en toernooien. Je werd als kleine jongen al behandeld als een professionele voetballer en dat merkte je later ook op school. Mensen waren altijd geïnteresseerd in de dingen die je had gedaan als je met jouw voetbaltas de school in kwam lopen na een training."

Waar tegenwoordig veel jeugdspelers van Feyenoord het eerste elftal halen, was dit vroeger niet altijd het geval. "In mijn tijd kregen jeugdspelers niet zo veel kansen bij Feyenoord zoals dit nu het geval is. Vroeger waren het jongens als Robin van Persie en Leonardo die alleen doorbraken. Feyenoord had in die tijd de mogelijkheden om spelers te kopen en daardoor was het voor jeugdspelers moeilijker om het eerste elftal te halen. Als ik nu zou kunnen kiezen, had ik liever in deze tijd bij Feyenoord gespeeld. Misschien had ik dan meer kansen gekregen om toch het eerste elftal te halen."

"Toen ik in de D’tjes bij Feyenoord speelde, ging de club bezuinigen. Alle tweede elftallen, zoals de B2 en C2, vielen weg. Veel spelers moesten daardoor naar Excelsior, waaronder mijn neefje Royston Drenthe en ik. Ik kwam toen ook weer met Luigi Bruins in het elftal en het was een sterk team. Als ik er nu op terugkijk, was dit het leukste jaar uit mijn voetballoopbaan. Het was jammer dat ik van Feyenoord naar Excelsior moest, maar het werd bij Feyenoord allemaal erg serieus omdat je hoger kwam te spelen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik geen makkelijke jongen was, maar bij Excelsior bloeide iedereen op."

Levi Marengo als kleine jongen tijdens een toernooi met Excelsior D1. (Via Youtube)

"Ik mocht uiteindelijk terugkeren naar Feyenoord, maar in een oefenwedstrijd brak ik mijn enkel", vervolgt hij. "Ik had het verdere seizoen hier veel last van en heb daardoor niet kunnen laten zien wat ik kon. Henk Fräser, mijn trainer in de A1 bij Feyenoord, vertelde mij eerlijk hoe mijn situatie er uitzag. Hij vertelde dat hij mij graag bij Feyenoord wilde houden, maar dat contractspelers Mitchell Schet en Tim Vincken op mijn positie zouden spelen. Ik zou hierdoor niet veel spelen en het was hierdoor het beter om ergens anders heen te gaan."

Als Ajax-fan heeft Marengo het nooit moeilijk gehad in de jeugd van Feyenoord. "Ik ben opgevoed met het Ajax-voetbal met Davids en Kluivert. Zij speelden mooi voetbal en ik vond Ajax daardoor altijd beter dan Feyenoord. In de jeugd was dit anders want wij waren vaak beter dan Ajax en speelde mooier voetbal. Omdat jeugdspelers weinig kansen kregen bij Feyenoord, was dit niet terug te zien in het eerste elftal en dit was bij Ajax wel zo. Er werden altijd wel grappen gemaakt over het feit dat ik voor Ajax was, maar het was nooit een probleem."

Het was voor Marengo geen grote klap dat hij geen contract bij Feyenoord kreeg en moest vertrekken. "Er waren teamgenoten die keihard gingen huilen en hun wereld verging. Ik dacht: 'jongens, we zijn zo jong en er zijn zoveel clubs waar we kunnen spelen.’ Ik maakte mij er niet zo druk om want ik wist dat ik goed kon voetballen, dat is misschien wel een fout die ik heb gemaakt. Met Marcel Bout, mijn trainer in de B’tjes, heb ik daar veel problemen mee gehad. Ik dacht dat hij mij haatte, maar dit was niet zo. Hij vond mij een goede voetballer en heeft mij geholpen met mijn mentaliteit. Hij is de beste trainer die ik in de jeugd van Feyenoord heb gehad en later werkte ik ook met hem samen bij AZ."

Via Jong Sparta en Jong AZ kwam Marengo in het seizoen 2009-2010 uiteindelijk terecht in Spanje. "Bij Feyenoord, Sparta en AZ kreeg ik geen contract omdat ik spelers voor mij had die wél een contract hadden. Ik ben toen gaan bellen met mijn zaakwaarnemer en liep daarna stage in Schotland bij St. Johnstone. Ook liep ik stage in Spanje bij CD Ourense en ik kon naar beide clubs. Ik koos uiteindelijk voor de club uit Spanje, wat achteraf niet slim was."

"Het was in Spanje moeilijk leven. Ik was helemaal alleen, niemand sprak Nederlands of Engels en ik sprak zelf geen Spaans. In die tijd ging Royston (Drenthe, red.) naar Real Madrid, dus daardoor had ik tenminste nog iemand om mij heen die ik kende. Hij woonde zes uur verderop, maar ik ging regelmatig naar hem toe als ik tijd had. Ourense was wel een leuke club en had het uiteindelijk goed naar mijn zin in Spanje. Ik kreeg op een gegeven moment niet meer betaald en door degradatie werd dit nog lastiger. Achteraf was het dus niet de beste keuze en had ik beter naar Schotland kunnen gaan, maar achteraf is makkelijk praten."

Marengo als speler van het Spaanse CD Ourense.

Na zijn eerste periode in Spanje keerde Marengo terug naar Nederland bij Telstar. "Ik heb in Spanje altijd contact met Marcel Bout gehad en hij had een functie bij Telstar. Via hem kon ik bij Telstar aan de slag en bij een x-aantal wedstrijden zou ik een vast contract krijgen en dat aantal speelde ik ook. Dirk Scheringa, toenmalig voorzitter van AZ, ging echter failliet en Telstar was de sattelietclub en zou daardoor geen geld meer krijgen. Bout zou er echter hoofdtrainer worden en zou er voor zorgen dat ik alsnog een contract kreeg. Omdat hij uiteindelijk met Louis van Gaal mee ging naar Bayern Munchen liep het echter anders en kreeg ik toch geen contract bij Telstar."

"Ik was het voetballeven helemaal zat omdat het weer niet lukte en deed daardoor een half jaar niets. Royston Drenthe ging toen naar Hercules Allicante en spoorde mij aan om mijn voetbal-carriere weer op te pakken. Drenthe vroeg of ik bij het tweede van Hercules wilde spelen, dat mocht en deed ik toen. Ik zag alleen geen mogelijkheid om het eerste elftal te halen omdat het verschil zo groot was. Ik ging toen op zoek naar een andere Spaanse club en tekende bij Jove Espanol in de derde divisie. Toen ik daar twee maanden speelde, belde Royston om te vertellen dat er zeven jongens uit het tweede doorgestroomd waren. Ik kon mezelf wel voor m’n kop slaan, maar dat is ook weer achteraf."

"Royston Drenthe had later dat seizoen problemen bij zijn club omdat hij geen geld kreeg. Zijn problemen waren mijn problemen, want mensen dachten op straat dat ik hem was omdat wij toen allebei dreads hadden. Er was een tijd dat iedereen tegen Royston was en als mensen hem tegenkwamen werden ze boos op hem, echt geen pretje. Mensen spoten met spuitbussen dingen op het huis van Royston en zijn vrouw voelde zich niet veilig. Het was beter om te vertrekken en ik ging met hem mee naar Nederland omdat ik niet genoeg verdiende om voor mezelf te zorgen.”

Marengo, als speler van Telstar, in een wedstrijd tegen Excelsior.

Omdat een kans bij een profclub uitbleef, ging Marengo aan de slag bij de amateurs. "Toen ik via een kennis hoorde wat het amateurvoetbal allemaal te bieden heeft, leek mij dit wel wat. Ik had niet meer de drive om mezelf te bewijzen bij een profclub, maar ik had, weer achteraf, beter op zoek kunnen gaan naar een profclub. Het was erg wennen omdat mijn leven compleet veranderde. Mensen stonden voor de wedstrijd een sigaret te roken, wat ik mij niet kon voorstellen. Via Heerjansdam en FC Boshuizen speel ik nu bij Deltasport, waar ik het wel naar mijn zin heb."

Toch praat Marengo nog vaak met Royston Drenthe over de tijd in de jeugd bij Feyenoord. "Als we over voetbal praten, halen we altijd herinneringen op. Royston is natuurlijk Feyenoord-supporter en als Ajax verliest of slecht speelt, krijg ik altijd een berichtje van 'm waarin hij vertelt hoe slecht het wel niet was. Als Feyenoord een slechte wedstrijd speelt, laat ik het hem ook even weten, dat is toch mooi."

Ook is Marengo nog altijd trots dat hij met voetballers samenspeelde, die nu in verschillende Europese competities spelen. "Ik volg bijna iedereen nog en spreek ze regelmatig. Ik ben niet zo zeer jaloers, maar als ik De Guzman zie spelen in het Nederlands elftal komt wel het besef dat ik op de bank achter de televisie zit. Ik heb nu een zoontje van zes maanden en als hij later van voetbal houdt, kan ik wel mooi zeggen dat ik samenspeelde met Jonathan de Guzman."

Lees ook de andere interviews met oud-jeugdspelers van Feyenoord:
Kevin Gomez Nieto: "Het is een droom om ooit voor of tegen Feyenoord te spelen"
Shabir Isoufi: "Hij wordt ooit trainer van Feyenoord 1"
Mitchell Schet: "Feyenoord, de fans en het stadion zijn hartstikke mooi"
Glenn Kobussen: "Er was financieel niets mogelijk, dus ik moest weg”
Kevin Wattamaleo: "Het maakte mij niets uit waar ik moest spelen, ook al was het in het doel"
Ryan Bouwmeester: "Ik kon naar Arsenal, maar koos voor 'n overstap naar Feyenoord"
Dalian Maatsen: ''De Vrij en Martins Indi speelden op mijn plek, dus ik moest realistisch zijn”
Stijn Houben: "Ik speelde met De Fockert en even later met Del Piero”