Clubicoon Gerard Kerkum overleden

Feyenoord heeft met grote droefenis kennis genomen van het overlijden van Gerard Kerkum. De 87-jarige Kerkum is zaterdag thuis overleden. Hij was al enige tijd ongeneeslijk ziek. Kerkum was een leven lang Feyenoorder en diende de club in verschillende functies, waaronder als speler en voorzitter. Tot voor kort was hij actief als voorzitter van de Stichting Continuïteit Feyenoord.

Leven met Feyenoord
‘Een leven zonder Feyenoord? Dat is niet voor te stellen en dat kan gelukkig ook niet voorkomen, want dat zou betekenen dat ik er niet meer ben.’ Met die twee zinnen maakt Gerard Kerkum in mei 2008 in Feyenoord Magazine overduidelijk hoe diep de liefde voor de club zit bij hem. Het leven met Feyenoord begint voor de in 1930 geboren Kerkum op 13 november 1946, wanneer hij als 16-jarige jongen lid wordt van Sportclub Feyenoord. Nog geen vier jaar later laat trainer Richard Dombi hem in een vriendschappelijke wedstrijd tegen Hermes DVS debuteren in Feyenoord 1. Als rechtsback, een plek die hij in de vijftien seizoenen daarna slechts sporadisch hoeft af te staan aan een teamgenoot.

Stoer. Atletisch. Hard. Het zijn typerende kenmerken van de verdediger Gerard Kerkum, die tussen 1950 en 1965 in totaal 349 wedstrijden speelt voor Feyenoord 1, waarvan het merendeel met de aanvoerdersband om zijn arm. Eénvoudig international Kerkum maakt van dichtbij mee hoe Feyenoord eerst Nederland en daarna Europa verovert. Hij is onderdeel van de kampioensteams van 1961, 1962 en 1965, wint de KNVB Beker in 1965 en haalt in 1963 de halve finales van de Europacup I. Die laatste prestatie wordt mede bereikt doordat hij als captain in de voorgaande rondes zijn verantwoordelijkheid neemt en zowel in de wedstrijd tegen Servette als tegen Vasas Boedapest onder druk een strafschop benut. Het zijn twee van de in totaal dertien goals die hij maakt namens Feyenoord.

Die benutte strafshoppen zorgen er mede voor dat Kerkum in 1963 zijn naar eigen zeggen meest indrukwekkende Feyenoord-moment beleeft. Het vertrek van de met 1.600 supporters gevulde schepen Groote Beer en Waterman naar Lissabon, waar Feyenoord tegen Benfica zal spelen in de halve finale van de Europacup I, maakt grote indruk. ‘Wij moesten die zaterdagochtend trainen en zouden zelf pas op maandag naar Portugal vliegen. Ik ben in de auto gestapt en met de videocamera richting de boten gegaan. Het zien vertrekken van de schepen was zeer emotioneel,’ vertelde Kerkum daar later over.

Bestuurlijke functies
Na zijn carrière timmert Kerkum bestuurlijk aan de weg. Al snel na neemt hij zitting in het bestuur van de Vereniging van Contractspelers (VVCS) en het bestuur van Feyenoord, waar hij als bestuurslid de winst van de Europacup I en de Wereldbeker meemaakt. Ook groeit hij uit tot directeur van bouwbedrijf Voormolen, waar hij ook in zijn tijd als speler al werkte. In 1982 pakt Kerkum de handschoen op als Feyenoord een voorzitter zoekt. Die taak vervult hij tot 1989, evenals de functie van Commissaris van Stadion Feijenoord N.V.

In 2006 keert Kerkum in een officiële rol terug bij Feyenoord. De oud-speler wordt voorzitter van de Commissie Kerkum die, op verzoek van de directie van Feyenoord, een bindend advies geeft over een nieuwe organisatiestructuur. Later wordt Kerkum voorzitter van de Stichting Continuïteit Feyenoord, naast de Raad van Commissarissen één van de

hoogste organen binnen de club. De stichting beheert onder meer het gouden aandeel en bewaakt het cultureel erfgoed van de club. Deze functie vervult Kerkum tot kort voor zijn overlijden.

Dat de werklust en loyaliteit van Kerkum alom worden gewaardeerd, blijkt wel uit de onderscheidingen die hij nog tijdens zijn leven ontvangt. Zo wordt hij al in 1977 uitgeroepen tot Lid van Verdienste van Feyenoord en benoemt de KNVB hem tijdens de jubileumreceptie van het 100-jarige Feyenoord in 2008 tot Bondsridder.

Gerard Kerkum Boardroom
Op 17 december 2015, de dag van zijn 85ste verjaardag, wordt Kerkum verrast door het feit dat Feyenoord de gloednieuwe bestuurskamer naar hem heeft vernoemd. Onder het toeziend oog van onder andere zijn partner, kinderen en kleinkinderen onthult de geëmotioneerde Kerkum een plaquette met daarop zijn beeltenis. ‘Ik voel me vereerd,’ zegt hij. ‘Veel van mijn voorgangers – waaronder Cor Kieboom, voor wie ik altijd veel respect heb gehad – hebben postuum een ruimte in De Kuip naar zich vernoemd gekregen. Dat ik dit bij leven mag meemaken, maakt me zeer trots.’

Nog ruim twee jaar na die emotionele avond is Kerkum een veel geziene gast in diezelfde bestuurskamer én op de tribunes van De Kuip. Hij slaat vrijwel geen thuiswedstrijd over, ook niet in de eerste periode dat eind 2017 een ernstige ziekte bij hem wordt geconstateerd. De stoere aanvoerder van weleer, die van zijn directe tegenstanders zoveel duels won, krijgt met zijn ziekte een opponent die hij niet kan verslaan. Hij kan maar één ding doen: zich erbij neerleggen dat het leven eindig is. En dezelfde conclusie trekken als hij in 2008 al deed in Feyenoord Magazine: ‘Ik heb een mooi leven gehad, waarin Feyenoord een hoofdrol heeft vervuld.’