Dat carrières in de voetballerij soms niet zo lopen zoals men verwacht, valt goed terug te zien aan de loopbaan van Anass Achahbar. Toen hij in 2011 met Oranje Onder 17 het EK won en al zijn debuut had gemaakt in de Eredivisie, werd hij gezien als één van de grootste talenten uit zijn lichting. Toch speelt hij nu op dertig jarige leeftijd bij Westlandia, terwijl zijn leeftijdsgenoten Nathan Aké en Memphis Depay nog in de Europese top spelen.
"Toch ben ik blij met de persoon die hier zit", begint Achahbar zijn interview op de site van Voetbal International. "Stel dat alles vanaf het begin perfect was gegaan en ik nu bij Barcelona zou spelen… Misschien was ik dan nu wel een arrogante lul geweest. Iedereen bewandelt zijn eigen pad. Het hoort een beetje bij voetbal. Het kan heel snel omhooggaan, maar net zo snel weer naar beneden."
Nadat hij, verspreid over meerdere seizoenen, veertig wedstrijden in het eerste elftal van Feyenoord had gespeeld, verhuisde Achahbar in de zomer van 2016 naar PEC Zwolle. In zijn eerste seizoen wist hij daar een beperkte indruk te maken en dus verhuisde hij een jaar later op huurbasis naar NEC. Vervolgens ging de carrière van de spits al snel achteruit en is hij via FC Dordrecht, Sepsi OSK (Roemenië) en Eolikos (Griekenland) nu terecht gekomen bij amateurclub Westlandia, uitkomend in de 4e divisie.
22 maart 2015 is een dag die veel Feyenoorders, en ook zeker Achahbar, niet snel zullen vergeten. Het talent kreeg plotseling een basisplaats tegen PSV en pakte direct de hoofdrol door twee prachtige doelpunten te scoren. Hij weet nog goed dat hij in de catacomben heel rustig alles in zich aan het opnemen was. "Als ik in De Kuip speelde, voelde ik nooit druk. Het was mijn thuis." De Kuip die ontplofte bij zijn doelpunten vergeet de spits niet snel. "Alle emotie kwam er op dat moment uit. Hiervoor was ik naar Duitsland vertrokken en had ik al die jaren zo veel werk verricht."
Ambities
Achahbar is blij met zijn terugkeer naar Nederland en ziet in Westlandia de juiste club waar hij zelf kan blijven voetballen en ook zijn eerste stappen in het trainersvak kan zetten. "Ik ben op mijn zeventiende de profwereld binnengekomen en wil mezelf nu ook als trainer vroeg ontwikkelen. Mensen zullen me misschien voor gek verklaren, maar uiteindelijk is het mijn grote droom om het eerste van Feyenoord te trainen."
"Natuurlijk hoopt iedereen bij Barcelona of Real Madrid te eindigen, maar ik ben daar wel realistisch in. Naarmate ik ouder werd, begon ik het steeds beter te begrijpen. Dan zie je in of zo’n leven wel of niet iets voor je is." Hij is blij met zijn huidige leven, waar hij redelijk anoniem kan leven. "Het is voor mij een prachtige carrière geweest. Ik heb veel bijzondere dingen meegemaakt, vrienden gemaakt en ben blij hoe ik ben geworden als persoon."
Lees het artikel op de mobiele website