Jan Boskamp heeft zowel met zijn eigen gezondheid als met het verlies van zijn kleinzoon heftige jaren achter de rug. Hoewel hij altijd met een glimlach voor de camera staat, schuilt er dus ook een grote laag van verdriet in de altijd vrolijke Feyenoorder.
Terwijl Boskamp iedere thuiswedstrijd van Feyenoord aanwezig is in De Kuip, komt hij minder vaak op Varkenoord. In gesprek met het Algemeen Dagblad vertelt hij de oorzaak hiervan. "Het komt zo vaak voor dat ik langs Varkenoord rijd en ik tegen mezelf zeg: je gaat er godver nú heen, Jantje. Om Cor (Adriaanse, red.) te zien, en Gassie (Gaston Taument, red.). Mannen met wie ik daar wel tienduizenden keren heb zitten ouwehoeren. Maar iets weerhoudt me. Sta ik daar, vlak bij de ingang en voel ik mezelf alweer gas geven. Onbewust rijd ik steeds weer door. Snap je dat nou? Ik wil op Varkenoord zijn, maar het gaat gewoon niet."
Dat het Boskamp niet lukt om op Varkenoord te komen, komt door het gemis van zijn vriend en Feyenoord-icoon Wim Jansen. "Mensen zeggen weleens: verdriet slijt. Nou, donderstraal maar op. Als ik aan Feyenoord denk, denk ik aan Coentje - voor mij de grootste ooit - en aan Wimpie. Wereldgozer, man, Wimpie. Het mooie aan hem was dat hij altijd overal een oplossing voor had. Met voetbal, met alles. Belde ik hem op om iets te vragen en na een minuut had hij me al overtuigd. Echt, hij is de beste vriend die je je maar kunt wensen. Nu nog, als ik de Kuip in loop, kijk ik altijd eerst of Wimpie er zit. Wandel ik als vanzelf naar zijn unit. Gewoon omdat ik dat altijd deed wanneer ik het stadion in kwam. Echt, ik mis hem verschrikkelijk, elke seconde van de dag. Kan niet bevatten dat hij niet mee mag maken hoe fantastisch het de club de laatste jaren is vergaan. Zou hem zó graag nog één keer willen bellen, iets dat we vrijwel dagelijks deden. Ik denk dat ik het daarom niet aankan om de Feyenoord-talentjes te bekijken. Varkenoord was, nee, ís voor mij Wimpie."
Mooie momenten
Zoals iedereen Boskamp kent, praat hij liever over de mooie momenten van het leven. Eén van die momenten was afgelopen zomer in Oostenrijk. "Voetballen is zo heerlijk, man. Neem afgelopen zomer, toen Arne me had uitgenodigd voor het trainingskamp van Feyenoord in Oostenrijk. Werelds! Je zag die ploeg elke dag een beetje beter worden. Dan geniet ik zo. Maar je maakt me net zo blij met een potje van Waregem, hoor. Ik amuseer me, heb veel kameraden en kom overal. Echt, ik heb een fantastisch leven. Mag totaal niet klagen.''
Lees het artikel op de mobiele website