Feyenoord-chauffeur: ''Vlak voor aankomst vloog er een steen tegen de zijruit''

Jan de Rek is al jaren de vaste chauffeur van de spelersbus van Feyenoord. De supporter zit al 35 jaar in het vak en vertelt in gesprek met Perspectief Magazine uitgebreid over zijn baan bij de Rotterdamse club. Niet alleen in Nederland brengt De Rek de selectie veilig naar de bestemming, maar ook tijdens Europese uitwedstrijden wordt de spelersbus ingezet.

Jan de rek zit al 35 jaar op de bus. Hoe lang rijd je al spelers van Feyenoord rond?
In mijn eerste periode van 2003 tot en met 2007 onder een andere werkgever De Jong Tours, dat was in die tijd het busbedrijf dat alle ritten voor Feyenoord uitvoerde. Nu ben ik sinds het seizoen 2015/2016 bij toeval eigenlijk weer de vaste chauffeur van Feyenoord 1.

Doe je alleen het eerste team of ook Jong Feyenoord, het vrouwenteam en de jeugdteams?
Ik kan alle teams rijden maar Feyenoord 1 gaat te allen tijde voor. Wij gaan vaak met het eerste op de dag voor een uitwedstrijd al richting een hotel. Daardoor kan ik dan geen jeugdteams of vrouwenteam rijden. Maar als het plantechnisch mogelijk is, rijd ik op de zaterdag bijvoorbeeld graag een jeugdteam. Dat blijft na al die jaren nog steeds leuk om te doen. Het is ook prachtig om te zien dat jeugdspelers uiteindelijk doorstromen naar het eerste elftal.

De spelers verzamelen zich voor een thuisduel op het trainingscomplex 1908 waarna jij hen met de bus vlak voor de kleedkamer in de Kuip afzet? Daarna rijd je de bus weer weg om buiten de poorten te parkeren. Zie je eigenlijk alle wedstrijden vanaf de perstribune?
Nou, de procedure is bij elke thuiswedstrijd, dat de spelers en staf hun eigen auto parkeren bij De Kuip. 3,5 uur voor de aftrap sta ik binnen de poorten klaar en na een half uur vertrekken we richting het Trainingscomplex 1908. Daar is de sportmaaltijd en de laatste bespreking voor de wedstrijd. Vervolgens verlaten we met de spelersbus 1908 en zijn we anderhalf uur voor de aftrap weer gearriveerd binnen de poorten van het stadion. Als iedereen uit de bus is, zit mijn rit erop. Het kan zijn dat ik daarna hele andere ritten moet gaan doen, maar als dat niet zo is, breng ik de bus naar ons bedrijf in Ridderkerk en spring ik in de auto om de wedstrijd te gaan kijken. Ik krijg meestal een kaart voor de perstribune als er plaats is.

In hoeverre ben je nog supporter van de club of kijk je n als professional?
Ik ben nog steeds supporter van de club, dat zal altijd zo blijven, alleen maak ik het nu op een hele andere manier van dichtbij mee, omdat ik een piepklein onderdeel van de staf ben. Maar laatst tijdens de bekerfinale zat ik met mijn zoon op de tribune en ging ik weer eens ouderwets uit mijn dak.

Sinds wanneer kom je in De Kuip en wat vind je zo bijzonder aan dit stadion?
Ik ging in 1973 voor het eerst aan de hand van mijn vader mee naar het stadion. Ik weet het nog zó goed, het was Feyenoord-Sparta 3-3. Mijn vader is geboren en getogen in Charlois en hij ging in zijn jonge jaren met mijn opa vaak naar De Kuip. Eigenlijk vanaf 1974 volg ik de club intensief en ben ik uiteraard groot fan, al meer dan vijftig jaar dus inmiddels. Het kampioenschap en de UEFA Cup winst (over twee duels tegen Spurs) in dat jaar, kan ik me nog goed herinneren.

Welke stadions in Europa vind je nog meer indrukwekkend? Je hebt er immers velen gezien.
In 2001, toen ik de spelersbus nog niet reed, ben ik met een bus vol stewards naar het Olympiastadion in München geweest. Gezien de historie vond ik dat wel indrukwekkend. Een paar jaar geleden ben ik met mijn zoon een keer naar Dortmund geweest, dat was een geweldige belevenis. Old Trafford vond ik ook imposant. Maar in Nederland blijft onze Kuip de allermooiste voetbaltempel.

Het is en blijft een pijnlijke herinnering. De kampioenswedstrijd op Woudestein in 2017. Velen zullen het beeld nog voor zich zien. De spelersbus, omringd door honderden uitzinnige fans, probeert het smalle weggetje naar P2 van Woudestein nog langzamer dan stapvoets op te rijden. Naast de bus scheidsrechter Edwin van der Graaf als motoragent. Achter hem scheidsrechter Kevin Blom in zijn zwarte Mercedes en fans die zijn bolide ‘jonassen’. Het was een bijzonder tafereel. Hoe heb jij die momenten beleefd?
Ik moest eerst de spelers en staf bij het hotel ophalen waar ze overnacht hadden. Rond half 11 was de hele stad al in rep en roer en kon ik natuurlijk niet ongemerkt naar het hotel rijden. Onder politie-escorte gingen we naar Woudestein. De taferelen waren onvoorstelbaar daar. Er stonden denk ik wel duizenden mensen op de Honingerdijk. Ik moest een lastige draai maken om op het parkeerterrein te komen, maar ik zag werkelijk niets door de rook. De motoragent voor me raakte bijna uit balans en was niet blij. In de hoop niemand over z’n voeten te rijden heb ik me een weg gebaand door de menigte.

Uiteindelijk baalde je na afloop dubbel, want Excelsior, dat de punten heel hard nodig had, won met 3-0 en de titel moest een week later in het eigen stadion worden veiliggesteld. Maar die miste jij omdat je moest waken bij je bus. Als groot fan zat je opeens buiten het stadion. Hoe erg was dat? Een dieptepunt in al die jaren?
Ja, ik moest toen met de spelersbus verdwijnen bij het stadion en ben thuis de wedstrijd gaan kijken. Na afloop toen we kampioen waren, werd ik opgeroepen om met een anonieme bus naar het stadion te komen om vervolgens met die bus de selectie en staf naar de feestlocatie te brengen. Diep in mijn hart vind ik het nog steeds heel jammer dat ik die kampioenswedstrijd niet in De Kuip heb kunnen beleven.

Dan maar gauw naar de hoogtepunten. Welke drie gebeurtenissen in al die jaren springen er voor jou meteen uit, wat komt er als eerste naar boven?
De terugkomst bij het trainingscomplex 1908 na de 2-3 overwinning op Ajax, nota bene op mijn verjaardag! De laatste 200 meter duurde anderhalf uur hahaha. Onvergetelijk was dat. Verder de rit naar de Coolsingel in 2017 met de schaal achter de voorruit. Maar wat ik ook nooit meer vergeet is Marseille in 2022. Het was de eerste en nog steeds laatste keer dat ik met de spelersbus bij een Europese uitwedstrijd was. Vlak voor aankomst vloog er een steen tegen de zijruit waar de trainer zat. Gevolg was veel schade en veel consternatie zo vlak voor een hele belangrijke wedstrijd.

Ik zie je nog rijden, in 2017, achterkant van het stadhuis. Aan de voorzijde stonden meer dan honderdduizend mensen, aan de achterzijde bijna niemand. Je hebt eigenlijk al veel mooie momenten met Feyenoord meegemaakt. Besef je wel eens hoe jaloers velen op jou moeten zijn?
Ja, dat besef ik maar al te goed, elke rit weer. Mijn collega’s zullen ongetwijfeld jaloers zijn, maar Feyenoord wil absoluut niet dat er elke week een andere chauffeur rijdt. Dit heeft ook met vertrouwen te maken en een soort zwijgplicht die je hebt. Een spelersbus is hetzelfde als een kleedkamer, wat daar gebeurt en besproken wordt, blijft intern. Ik denk dat elke club daarom ook een vaste chauffeur heeft en bij Feyenoord mag ik dat zijn. Ik pas mijn hele leven er op aan en ben elke wedstrijd beschikbaar. Ik ga met mijn gezin op vakantie in de voorbereiding als er geen officiële wedstrijden zijn.

Jij hebt vast leuke anekdotes meegemaakt met die voetballers. Sommigen zitten vol voetbalhumor. Kun je een paar leuke gebeurtenissen met ons delen?
Nou, om eerlijk te zeggen gebeuren er niet veel spannende of hilarische dingen bij ons in de bus. Ja, toen in Marseille toen we werden bekogeld riep John de Wolf dat iedereen moest bukken, en was ik de enige die recht overeind bleef zitten haha. En tijdens de terugkomst na de eerste overwinning in achttien jaar in Amsterdam, zaten er twintig man voorin de bus geloof ik. Voor de rest is het tegenwoordig rustig in de bus. Vermoedelijk heeft ook dat met professionaliteit te maken. De TV staat vaak aan met voetbal, er wordt gekaart of ze zitten zelf een film te kijken of een boek te lezen.

Welk criterium wordt aangehouden als het om Europese wedstrijden gaat? Je reed bijvoorbeeld wel met een lege bus 1166 km naar Marseille en terug en ook naar veel andere steden. Hechten de spelers zo aan hun vertrouwde bus en chauffeur?
Marseille was dus tot nu toe de enige keer dat de spelersbus werd ingezet bij een Europese uitwedstrijd. Het verzoek kwam toen wel inderdaad vanuit de spelersgroep. En het is wel zo ja, dat spelers maar de staf veel waarde hechten aan hun bus en vaste chauffeur.

Kun je ons vertellen wat er zo specifiek aan deze touringcar is?
De bus is uiteindelijk vijftien meter lang geworden omdat de keuken achterin moest. In die keuken zorg ik elke uitwedstrijd dat er 32 maaltijden klaar zijn voordat iedereen de bus in komt. Die maaltijden worden bereid door de koks van 1908. Ik zorg dat ze gekoeld blijven en zet ze in de tachtigste minuut van de wedstrijd in de oven. Recovery maaltijden heet dat tegenwoordig. Er zijn maar 37 luxe zitplaatsen in de bus. Allemaal businessclass met veel beenruimte. Mede door de lengte van de bus is er dus veel comfort.

Louis van Gaal zei ooit dat hij de bus van de KNVB in feite had ‘ontworpen’. Is Arne Slot of Gio ooit betrokken geweest bij de keuze van bepaalde details?
Nee, de bus rijdt sinds januari 2019 en toen was Gio nog onze trainer.

Hoeveel kilometer leg je eigenlijk per seizoen af met deze spelersgroep?
Ik denk zo rond de 4500 km alles bij elkaar dus dat valt wel mee.

Rijd je doordeweeks ook met deze touringcar? Voor feesten en partijen?
Ja klopt, als Feyenoord 1 de bus niet claimt, is die beschikbaar voor derden. Bijvoorbeeld voor bruiloften, uitvaarten, bedrijfsuitjes, bedrijfsfeestjes of verjaardagen. Vaak gebeurt dit als een verrassing. Onlangs is Shirley van het perscentrum door een aantal vriendinnen en mij verrast met de spelersbus toen ze 50 jaar werd. De reactie was geweldig!

Hoe vaak wordt de bus gemiddeld genomen gehuurd door derden?
Dat varieert heel sterk. Soms twee keer in de week en dan weer een paar weken niet.

De spelersbus van PSV reed op Woudestein ooit de achterkant van onze Mercedes Viano aan diggelen en reed gewoon door onder het mom, zo bleek later nadat de politie langs was geweest wegens doorrijden na een ongeval, dat zij haast hadden. Schade achtduizend euro. Heb jij ooit schade gereden met de spelers en staf aan boord?
Alleen in Marseille toen we bekogeld werden.

Hoe is de indeling tijdens een reis? Zit de teammanager voorin ‘naast’ jou en de trainers op de eerste rij daarachter? En de rest van het team, worden er net als bij een schoolreis vooraf al stoelen geclaimd?
Onze teammanager Frank Boer zit alleen maar naast mij als we bij het stadion aankomen voor de wedstrijd. Het is niet zo’n comfortabele zitplaats van daar. De trainer zit altijd rechtsachter mij en de eerste assistent linksachter mij. De rest van de staf zit daarachter en dan de spelers. Vrijwel iedereen heeft een vaste plek.

Ik hoor Arne Slot wel eens zeggen dat ze onderweg beelden terugkijken of live een wedstrijd bekijken. Welke voorzieningen op dat gebied zijn er in de bus aanwezig? Live tv kijken gaat dan via internet?
Er hangen vier TV-schermen en de trainer bepaalt welke zender erop komt. Er is uiteraard internet aanwezig in de bus.

Hoe jong is deze touringcar eigenlijk? En na hoeveel jaar wordt er een nieuwe ingezet?
Ik rijd er mee sinds januari 2019, dus normaal gesproken wordt het wel een keer tijd voor een nieuwe, maar daar ga ik niet over en heb er ook nog niets over gehoord. Men is nog steeds tevreden over de bus.

Ik zie de spelers jou voor een wedstrijd, tijdens het uitstappen, ook altijd een boks of high five geven. Je wordt wel overal bij betrokken. Voel je je ook staflid, in die zin dat je onderdeel uitmaakt van het team? Arne Slot vertelde me ooit dat hij jou wel zo ziet.
Ik ben niet dagelijks op de club maar voel me wel een klein onderdeel van de staf. Mooi dat Arne Slot dat ook zo ziet. Ik doe gewoon mijn ding en dat is zorgen dat iedereen veilig en snel mogelijk op de plaats komt. Waar ik verder kan helpen of meedenken doe ik dat, dat vind ik alleen maar leuk! Al jaren ben ik trots dat ik op deze manier bij de club betrokken ben. Het leuke is ook om met zoveel mensen te maken te hebben en te werken. De materiaalmannen, de dames van 1908, de mensen van de beveiliging, etcetera. Ik hoop dit werk nog in lengte van jaren te mogen doen!