Wouter Burger verruilde zijn grote liefde Feyenoord afgelopen zomer voor het Zwitserse FC Basel. Dat was geen gemakkelijke keuze, maar volgens hem achteraf wel de juiste. In een uitgebreid gesprek met FR12.nl vertelde Burger over zijn eerste maanden in Zwitserland en blikte hij terug op zijn periode van negen jaar bij Feyenoord.
Zo'n drie maanden na zijn vertrek bij Feyenoord vond afgelopen weekend weer even een Nederlands onderonsje plaats voor Burger. Zijn FC Basel ging namelijk op bezoek bij FC Luzern, de club van oud-Feyenoorder Jordy Wehrmann. “We hebben bij elkaar in de jeugd gezeten en hebben een goede band met elkaar. Dan is het bijzonder dat je elkaar nu in een ander land weer tegenkomt. Het was leuk om tegen hem te spelen.” Dat laatste zal ongetwijfeld ook met het resultaat te maken hebben; Basel versloeg Luzern met 1-3.
“We wonen een uur van elkaar vandaan”, vertelt Burger verder. “We spreken elkaar zeker nog, maar het is lastig om iets met elkaar te doen. Hij heeft z’n jongens daar, ik hier bij Basel. Het is makkelijker om met mensen op te trekken die hetzelfde schema hebben. Maar we hebben zeker nog contact. Daarbij spelen we ook vier keer in een seizoen tegen elkaar, dus je komt elkaar sowieso tegen.”
Anders dan Rotterdam
Er zullen maar weinig spelers zijn die het Rotterdamse DNA zo erg in zich hebben zitten als Burger. Buiten Feyenoord speelde hij op huurbasis bij stadsgenoten Excelsior en Sparta. Toch besloot hij afgelopen zomer om de stad voor het eerst achter zich te laten en ruim 500 kilometer verderop te gaan voetballen. “Ik woon nu iets buiten Basel. Het is lekker rustig, heel anders dan Rotterdam. Dat is even wennen, maar ik zit hier zeker op m’n plek.”
Ook bij zijn nieuwe club had hij even nodig om te acclimatiseren. “Je hoort zoveel verschillende talen. Spaans, Portugees, Frans, Albanees, Zwitsers-Duits - wat anders is dan normaal Duits - en natuurlijk Engels. Zelf spreek ik Engels en versta ik Duits inmiddels ook wel, maar er komt in eerste instantie veel op je af. Wat hielp is dat ik vanaf het begin goed trainde en het in mijn eerste wedstrijdminuten gelijk lekker deed. Dan groei je wel in een elftal.”
Gesprek met Slot
De keuze om Feyenoord definitief te verlaten, kwam pas tegen het einde van de transferperiode tot stand. “Ik speelde in de Conference League-wedstrijd tegen Elfsborg achterin. Na die wedstrijd heb ik een gesprek gehad met de trainer. Hij vertelde dat hij Ramon Hendriks op die positie wilde uitproberen. Dat is zijn goed recht - Ramon is in verdedigend opzicht ook beter dan ik - maar voor mij zouden er dan wel heel weinig minuten in het verschiet liggen.”
Mijn gevoel zei dat ik Feyenoord moest gaan verlaten om ergens anders veel meer minuten te maken.
“Toen ging de knop bij mij om”, vertelt hij verder. “Mijn gevoel zei dat ik Feyenoord moest gaan verlaten om ergens anders veel meer minuten te maken. Meer dan ik de afgelopen jaren heb gedaan. En dat op m’n eigen positie, op het middenveld.” Wat volgde was een keuze tussen Basel en het eveneens geïnteresseerde Sparta. “Ik ben met mijn vader om tafel gegaan: wat ga ik doen? Uiteindelijk was mijn gevoel bij Basel het best. Het is een topclub in Zwitserland en ik heb mijn hele leven bij een topclub gespeeld. Dat voetbal past goed bij mij.”
Deadline Day
De transfer zou uiteindelijk pas op Deadline Day rondkomen. Dat die dag extra hectiek met zich meebrengt, heeft Burger daarbij zelf ervaren. “De dag ervoor was al redelijk hectisch. Als je beslist om naar Basel te gaan, weet je ook dat je je vrienden en familie moet gaan missen. Ik heb heel mijn leven bij Feyenoord gespeeld en in de omgeving van Rotterdam gewoond, dus je voelt je echt Rotterdammer. Het is niet makkelijk om dat achter te laten.”
Een dag later zat Burger al vroeg in het vliegtuig. “Er was heel veel mist, waardoor we niet konden landen. We hebben eerst anderhalf uur rondjes boven Basel gevlogen.” Aangekomen bij de club bleek ook het afronden van de transfer zelf langer te duren dan hij verwachtte. “Het was mijn eerste transfer en er komt best veel papierwerk bij kijken. Het kwam uiteindelijk aan op het laatste uur voor het sluiten van de markt.”
“Iedereen zei dat het allemaal wel goed zou komen, maar zelf zat ik er onrustig bij. Ik dacht: laat me dat contract nou tekenen, dan is het geregeld. Alles was al gedaan; de interviews, de medische keuring. En ik zat maar te wachten tot ik mijn handtekening kon zetten. Uiteindelijk is het gelukt, maar dan heb je wel een pittige dag achter de rug. Ik was helemaal kapot.”
Het huidige Feyenoord
Nu, drie maanden later, gaat het goed met Burger. Hij maakt zijn gewenste minuten - afwisselend als basisspeler en als invaller - en FC Basel zelf presteert zowel in de nationale competitie als in de Conference League uitstekend. Zijn oude club is hij uiteraard nog niet vergeten. De middenvelder spreekt zijn ex-ploeggenoten nog veel en is goed op de hoogte van hun verrichtingen. “Wij spelen altijd om half 5, Feyenoord dan vaak om half 3. Meestal kijk ik in de bus naar het stadion naar hun wedstrijden. Tot de rust, daarna komt mijn eigen wedstrijd.”
“Wat Feyenoord nu aan het neerzetten is, ziet er ontzettend goed uit”, merkt hij op. “Niet alleen bij het eerste, maar in de gehele organisatie. Ik hoop dat ze dit door kunnen trekken. Dat heeft de club echt nodig.” Dat hij daar zelf geen deel meer van uitmaakt, vindt Burger jammer, maar spijt heeft hij zeker niet. “Ik lag lekker in de groep en zat echt op mijn plek, maar soms moet je voor jezelf kiezen. Ik denk dat dit het juiste moment was om naar Basel te vertrekken.”
Zoals je na die goal van Dessers in Praag al dat bier de lucht in ziet vliegen, dat is uniek.
De vraag om zijn oude en nieuwe club met elkaar te vergelijken, is een lastige voor Burger. “Zoals je na die goal van Dessers in Praag al dat bier de lucht in ziet vliegen, dat is uniek. Maar hier zijn de supporters net zo fanatiek. Zelfs wanneer we in de beker tegen een vijfdeklasser spelen, reizen ze ons nog achterna en zingen ze negentig minuten lang. Bij Feyenoord schreeuwen ze je juist naar voren als je die goal nodig hebt. Dat steuntje in de rug voel je zo erg. Het is moeilijk te vergelijken, maar het zijn allebei prachtige volksclubs.”
‘Wouter moet een liedje zingen’
Zeventien jaar was Burger toen hij doorstroomde naar de hoofdmacht van Feyenoord, waar hij al snel een iets andere band met Het Legioen had dan zijn medespelers. “Het begon bij de bekerwedstrijd tegen Gemert. Ik begon warm te lopen en de supporters wisten blijkbaar dat ik ook supporter was. Ze begonnen te roepen dat ik een liedje moest zingen. Je bent zeventien, dan vind je dat prachtig. Na de wedstrijd zong ik dat liedje.”
“Uiteindelijk denk ik dat dat later een beetje tegen me begon te werken”, stelt hij achteraf. “Het werd iets minder serieus. Alle aandacht ging daarnaartoe, terwijl ik beoordeeld wil worden op mijn voetballende kwaliteiten. Als je dan een keer wint, kun je een liedje zingen en vindt iedereen het prachtig. Maar nu was het eigenlijk omgekeerd. Ik wil het helemaal niet als iets negatiefs neerzetten, want het is hartstikke mooi dat je die support krijgt. Maar ik denk ook dat het goed is dat ik bij Basel weer op nul kan beginnen.”
Leermeesters
“Deels is het jammer dat ik Feyenoord 1 niet helemaal gehaald heb, nooit vaste basisspeler geworden ben”, begint Burger wanneer hij terugblikt op zijn gehele periode bij Feyenoord. “Aan de andere kant heb ik een heel mooie tijd gehad, waarin ik van een klein jongetje een goede speler ben geworden en daardoor deze stap heb kunnen maken naar Basel. Dat geeft ook wel een trots gevoel, dat Feyenoord je daarbij heeft kunnen helpen.”
In die korte periode ben ik zeer onder de indruk geraakt van hoe hij het voetbal benadert.
In het bijzonder noemt hij daarbij twee namen van wie hij veel heeft geleerd. “De eerste is een inkoppertje: Robin van Persie. Hij was altijd met ons jonge spelers bezig. Hij had het over open staan, vooruit spelen, snel handelen. Ik was zeventien, achttien jaar. Dan vind je het prachtig dat zo iemand met je aan de slag gaat.”
De andere naam is een opmerkelijke: Arne Slot, met wie Burger slechts twee maanden samenwerkte. “In die korte periode ben ik zeer onder de indruk geraakt van hoe hij het voetbal benadert. Het was mooi om van dichtbij te zien hoe hij zijn speelstijl erin heeft geslepen, hoe hij Feyenoord liet voetballen op de manier waarvan hij dacht dat het het effectiefst was. Dat zijn dingen die ik mee kan nemen in de rest van mijn carrière om een nog betere speler te worden.”
Lees het artikel op de mobiele website