33 officiële wedstrijden speelde Dylan Vente in het eerste elftal van zijn Feyenoord. Maar voor zijn definitieve doorbraak in het betaald voetbal was uiteindelijk een overstap naar Roda JC nodig. Na twee sterke seizoenen in Kerkrade verhuisde de Rotterdamse spits naar het Schotse Hibernian FC, waar hij ook een goede start kende. FR12.nl sprak met de 24-jarige Rotterdammer over zijn Schotse avontuur en natuurlijk zijn tijd bij Feyenoord.
‘He’ll score with both his feet and head. Give him the ball, he’ll score again. Dylan Vente, the Hibees number 9.’ Hij voetbalde nog geen maand voor Hibernian, toen Vente al zijn eigen liedje over de tribunes van Easter Road hoorde galmen. “En het is nog een leuk nummertje ook”, vertelt de spits lachend. “Het is mooi als de fans je waarderen, zeker als je net nieuw bent bij een buitenlandse club.”
Schots avontuur
Natuurlijk was het even aanpassen in Edinburgh, maar inmiddels zit Vente goed op zijn plaats in de Schotse hoofdstad. Na twee goede seizoenen bij Roda JC - 51 goals en 16 assists in 98 wedstrijden zijn uitstekende cijfers - voelde hij dat hij klaar was voor een dergelijke stap. “Een jaar eerder wilde Hibernian me al halen. Toen was ik nog te duur voor ze. Maar nu er nog maar één jaar over was van mijn contract bij Roda, moest de club misschien ook wel van me af.”
Zo verkaste hij afgelopen zomer voor iets minder dan één miljoen euro naar de club die vorig seizoen 5e werd in de Schotse competitie. “Er waren ook andere clubs geïnteresseerd, clubs die misschien wat meer ‘sexy’ klinken. Maar het was ook belangrijk dat ik minuten bleef maken. Ik had al veel contact gehad met de club. De eigenaar kwam eens langs om te kijken en de technisch directeur maakte duidelijk dat hij me graag wilde hebben. Daaruit bleek voor mij dat ik hier mijn wedstrijden zou gaan spelen.”
Rangers en Celtic
Dat gevoel klopte. Tot dusver was Vente in de meeste wedstrijden basisspeler, en na 13 optredens staat de teller op 5 doelpunten en 1 assist. Ook het Schotse voetbal bevalt hem goed. “Het is een stap omhoog ten opzichte van de Keuken Kampioen Divisie, maar verder lastig te vergelijken met het Nederlandse voetbal. Het is veel fysieker. Als spits sta je hier vaak tegenover grote, sterke gasten. Maar door slim te spelen en als een ‘nummer 9,5’ de ruimtes tussen de linies op te zoeken, kan ik toch belangrijk zijn.”
Bovendien wordt er in Schotland lang niet alleen ‘kick-’n-rush’-voetbal gespeeld, maar zijn er genoeg clubs die wel degelijk willen voetballen. Dat ervaarde Vente afgelopen weekend nog op pijnlijke wijze. Toen verloor zijn Hibernian met 4-0 van Rangers FC, door onder meer een goal van oud-Feyenoorder Cyriel Dessers. En dan staat dit weekend alweer de volgende topper op het programma, thuis tegen Celtic. In de competitie is die ploeg nog ongeslagen, al zag Vente de Schotse koploper een maand geleden wel met 2-0 onderuit gaan tegen zijn oude club Feyenoord.
“Als ik zelf niet hoef te spelen, kijk ik natuurlijk nog alles van Feyenoord”, vertelt Vente. “Ik heb er van kleins af aan rondgelopen en zelf ook heel wat wedstrijden mogen spelen. Dat gevoel bij de club blijft. De wedstrijden in de Champions League kan ik sowieso zien. Ik ga ook zeker naar Celtic Park, als ze in december hier komen spelen. Het is mooi dat die kans zich voordoet. Veel vrienden vroegen al of ik kaarten voor ze kan regelen”, lacht hij.
Debuteren tegen Manchester City
Vente beleeft de huidige Champions League-campagne van Feyenoord dus vooral als supporter. Heel anders was dat de vorige keer dat de club op het hoogste podium actief was. Toen, in seizoen 2017/18, maakte hij zijn overstap van de jeugdopleiding naar Feyenoord 1. Het leverde Vente een debuutaffiche op waar elke speler op Varkenoord van zal dromen: een Champions League-avond in een kolkende Kuip tegen Manchester City.
“Heel eerlijk gezegd weet ik er weinig meer van. Het was zo gek om mee te maken, dat ik het nauwelijks besefte. Alsof het een potje FIFA was.” Dat potje FIFA liep voor Feyenoord overigens slecht af. Toen Vente in minuut 71 binnen de lijnen kwam, stond de 0-4 eindstand al op het scorebord. Toch antwoordt de spits stellig ‘nee’ op de vraag of hij niet liever een week later met een beter resultaat had gedebuteerd.
“Ik mocht debuteren in ons eigen stadion, voor onze eigen supporters, voor de club waar ik al van kinds af aan op de tribune zat. Mijn ouders, die mij voor het eerst meenamen naar De Kuip, waren er nu ook bij. Ik heb ze supertrots kunnen maken. Dat blijf ik altijd koesteren - ongeacht de uitslag die avond.”
Malacia en Wehrmann
Ook de rest van Feyenoords Champions League-avontuur dat jaar was niet erg succesvol, maar voor de toen pas 18-jarige Vente wel leerzaam. “De tripjes, de trainingen in die grote stadions, het naar de wedstrijd toeleven; dat zijn dingen die je niet meer vergeet. Zeker op zo’n jonge leeftijd is dat goed om mee te maken. Neem bijvoorbeeld Tyrell Malacia. Hij maakte dat ook voor het eerst mee, debuteerde geweldig tegen Napoli, en kijk wat een enorm beest daaruit is gekomen.”
Dat Vente Malacia noemt, is geen toeval. De twee waren al van kleins af aan ploeggenoten, bereikten bijna gelijktijdig het eerste elftal en hebben ook nu nog regelmatig contact. “In mei ben ik zelfs nog bij hem langs geweest in Manchester, toen hij tegen Chelsea speelde. En ook Jordy Wehrmann spreek ik nog geregeld. Aan allebei heb ik veel gehad toen we rond dezelfde periode bij Feyenoord 1 kwamen. We zochten elkaar toen vaak op, en dat is eigenlijk niet meer verdwenen.”
Goed opgevangen
Naast die paar vertrouwde gezichten, zat Vente in 2017 ook opeens in de kleedkamer naast grote namen als Nicolai Jørgensen en Karim El Ahmadi. “Het waren gasten die ik normaal alleen op televisie zag, en opeens stond ik met ze op het veld. Ik keek enorm tegen ze op. En misschien heb ik dat ook wel wat te lang gedaan. Ik denk wel eens dat ik als jonge jongen wat brutaler had moeten zijn, maar dat zat niet in mijn karakter.”
Toch kon de aanvaller er zeker ook van genieten om met zijn nieuwe ploeggenoten op het trainingsveld te staan. Hij leerde veel en werd binnen de groep goed opgevangen. “Iedereen was heel chill. Jørgensen, El Ahmadi; en ook Michiel Kramer en Tonny Vilhena waren veel bezig om de jonge jongens te helpen. Eigenlijk iedereen wel. En ook de trainer, Giovanni van Bronckhorst, is heel belangrijk voor me geweest. Daar ben ik hem nog steeds dankbaar voor.”
“Naast dat hij me liet debuteren en veel kansen gaf, ging hij ook heel goed met jonge spelers om. Toen hij me kort voor de wedstrijd tegen Sparta vertelde dat ik voor het eerst mocht starten, vond ik dat best spannend. Maar hij deed er alles aan om me rustig te houden. Uiteindelijk wonnen we die wedstrijd met 0-7, maakte ik een goal en gaf ik twee assists. Een veel beter basisdebuut had ik niet kunnen wensen.”
Trainingen met Van Persie
Vente bereikte Feyenoord 1, mocht zich geregeld laten zien en pikte al wat doelpunten mee. Toch bleef de jonge spits vervolgens wat stilstaan in zijn ontwikkeling. “In mijn tweede jaar kwam ik een stuk minder aan spelen toe. Dat was logisch, want naast Jørgensen had ik nu ook Robin van Persie nog als concurrent. Ik vroeg nog of ik verhuurd kon worden om minuten te maken, maar dat was niet mogelijk.”
“Aan de andere kant: Robin is echt een topgozer. Hij wist dat ik het af en toe lastig had en heeft me veel geholpen. Op trainingen leerde ik enorm veel van hem. Hij ziet alles, de meest specifieke details. Ik weet nog dat we samen mijn wedstrijdbeelden terugkeken. Daarop gaf ik een pass opzij, waar ik dacht dat ik de goede keuze maakte. Maar Robin zei: ‘Door niet te schieten, geef je hier je eigen kans weg.' Hij zag altijd manieren om meer uit de situatie te halen en gaf me tips waar ik echt iets aan had.”
Meerdere wegen naar Rome
Ondanks die hulp bleven de kansen voor Vente in zijn tweede seizoen beperkt. “En in de wedstrijden die ik kreeg, liet ik het niet zien”, is hij eerlijk. “Dan merk je ook dat de supporters en de media daarop reageren. Dat is logisch; je speelt bij een topclub, dus moet je top presteren. Maar als jonge speler knaagde dat wel aan me. Achteraf denk ik wel eens dat die tijd te vroeg kwam voor me. Ik stond stil, maar ik moest juist vlieguren maken.”
Of het anders had kunnen lopen als Feyenoord een beloftenelftal in de Keuken Kampioen Divisie had gehad? “Misschien wel, maar daar wil ik het niet aan wijten. De stap van de jeugd naar het eerste elftal was in die tijd best groot, maar er zijn ook voorbeelden als Tyrell en Orkun. Zij deden het fantastisch en konden die stap uiteindelijk wel zetten. Voor mij mocht dat helaas niet zo zijn. Maar er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden. Of Edinburgh, in mijn geval.”
Voor Vente liep die weg via huurperiodes bij RKC Waalwijk en Roda JC, waarna laatstgenoemde club hem uiteindelijk definitief overnam. Het betekende een afscheid van het Feyenoord waar hij opgroeide en in totaal 13 jaar rondliep. “Het is vooral een heel mooie tijd geweest. Ik heb enorm genoten, veel geleerd en ook de minder leuke momenten hebben me uiteindelijk wel sterker gemaakt. Ook al kon ik er niet doorbreken; mijn tijd bij Feyenoord heeft me wel gemaakt tot wie ik nu ben.”
Lees het artikel op de mobiele website