Swart haalt herinnering op over Van Hanegem: "Dat is toch geweldig"

Maandagavond was heel bijzonder voor Willem van Hanegem. Hoewel het clubicoon van Feyenoord er geen fan van is om uitgebreid in de spotlight te staan, vierde hij zijn tachtigste verjaardag in het theater met zo’n 1700 bezoekers. Ook veel bekende namen uit de voetballerij met wie de iconische middenvelder het veld deelde, waren aanwezig en verschenen voor de camera van RTV Rijnmond om mooie anekdotes te vertellen.

Rob Jacobs speelde in de jaren zestig bij Xerxes samen met Van Hanegem. "Ik voelde me voor een wedstrijd een keer niet lekker en vroeg: Wim, ik moet iets hebben waardoor ik me weer lekker voel. Hij gaf me wat, en ik moest er niets over zeggen tegen iemand. Na afloop vroeg hij: hoe was het? Ik had er niets van gemerkt. Bleek dat hij me een kinderaspirine had gegeven. Niet te geloven."

Unieke tijden
John de Wolf was ook aanwezig bij de verjaardag van zijn oud-trainer en herinnert zich vooral een bijzondere periode uit zijn leven. "Ik heb hem een aantal jaren als trainer meegemaakt en dat was gewoon heel prettig samen met Wim Jansen. Dat waren mooie en unieke tijden. In alles kon je merken dat je met oud-spelers te maken had. Zo benaderden ze ons ook. Het is ook niet gek dat wij in die vier jaar vijf prijzen gewonnen hebben."

Bescheiden persoon
Jan Mulder speelde in zijn carrière 112 wedstrijden voor RSC Anderlecht en 71 wedstrijden voor Ajax. Het scheelde echter niet veel of hij had in Rotterdam gevoetbald. "Toen zei Willem daar nog eens over: 'Wij hadden ook een heel goed elftal Jan'. Heel bescheiden. Feyenoord had een wereldelftal. Ze waren Europacupwinnaar, nog voor Ajax. Willem is een bescheiden iemand, ik mag hem graag."

Slimme speler
In het hol van de leeuw kwam Sjaak Swart maandag ook naar Rotterdam om samen met Van Hanegem plaats te nemen op het podium. Er ontstond een mooie situatie, waar de vriendschap tussen de iconen van beide clubs goed zichtbaar was. Swart vertelde ook nog een mooie anekdote over hoe het was om tegen zijn vriend te spelen. "In de defensie werd overlegd: wie pakt Willem? 'Laat maar aan mij over', zei Søren Lerby. In de rust kwam hij met een dik oog scheldend de kleedkamer in. Willem had hem een tik op zijn oog gegeven. 'Ik krijg hem na rust wel', zei Søren."

In het vervolg van de wedstrijd kreeg Lerby de middenvelder van Feyenoord echter ook niet te pakken. "Na rust ontstond er een situatie waarin hij Willem wilde pakken. Maar Willem was slim, stapte weg en stapte op zijn enkel. Toen had Søren een dik oog én een dikke enkel. Je had hem moeten zien na afloop. Willem had ook nog tegen hem gezegd: 'Niet meer doen hè, jongetje'. Dat is toch geweldig."

"Vroeger had je nog geen VAR, dus kon je nog weleens een tikkie uitdelen", vervolgt Swart lachend terwijl hij zelf vertelt dat nooit gedaan te hebben. "Willem was sterk in het veld. Hij was één van de beste spelers. Het enige dat hij niet had was startsnelheid, daar kon ik hem nog weleens mee pakken. Maar normaal moest je niet in zijn buurt komen, want dan had hij een lekker tackeltje in huis. Hij was echt een winnaar. Die heb je nodig."