Dat Dylan Vente niet is geslaagd bij Feyenoord heeft volgens hem te maken met het feit dat hij er simpelweg niet klaar voor was. In de jaren na zijn vertrek uit Rotterdam heeft hij veel moeite gedaan om zichzelf te bewezen. Dit seizoen laat de 25-jarige Rotterdammer zien wel degelijk een spits van Eredivisieniveau te zijn.
"PEC Zwolle meldde zich al vroeg in de zomer voor mij, maar toen was een verhuur nog onbespreekbaar", blikt Vente in gesprek met Voetbal International terug op afgelopen transferwindow. "Een paar weken later kon het, na goed overleg, alsnog. Hibernian heeft best wat centjes voor mij op tafel gelegd en ik heb aangegeven dat ik in Nederland beter mijn kwaliteiten kan laten zien, zodat ik ook meer waard kan worden voor de club. Daar waren ze het gelukkig wel mee eens en vervolgens was het met PEC allemaal in een paar dagen tijd geregeld."
Vente wil zichzelf vooral bewijzen in Nederland dit seizoen. "Het gevoel van unfinished business in de Eredivisie leeft zeker bij mij. Mijn laatste jaar op het hoogste niveau was bij RKC Waalwijk en iedereen weet wel wat voor jaar dat is geweest. Het liep niet met het team, toen de competitie werd afgebroken vanwege corona hadden we pas vijftien punten en ik had in maart nog geen een keer gescoord. Ik was nog jong en kwalitatief nog niet klaar voor de Eredivisie, weet ik nu."
Zijn debuut voor PEC Zwolle maakte Vente uitgerekend tegen Feyenoord. "Dat voelde toch wel bijzonder. Feyenoord is de club waar ik mijn hele leven supporter van ben geweest en waar ik veertien jaar heb gezeten. In de opleiding was ik een speler die altijd heel veel doelpunten maakte. Het was misschien zelfs iets té extreem, want mensen kregen hele hoge verwachtingen van mij."
"Ik ben trots dat ik het eerste elftal heb gehaald, maar ik heb nooit het gevoel gehad dat ik écht op weg was om de vaste eerste spits te worden", vervolgt Vente openhartig. "Ik had met Nicolai Jørgensen en later ook Robin van Persie geweldige spelers voor mij staan en zelf was ik simpelweg nog niet ver genoeg. Ik pakte mijn minuutjes mee, maar stond toch wel een beetje stil in mijn ontwikkeling."
Vente had periodes waarin hij wekenlang geen wedstrijden speelde en dan opeens werd hij in 'een kooi gegooid' met vijftigduizend man langs de velden. "Dat bracht natuurlijk wel wat druk met zich mee. Je werd op die wedstrijden afgerekend, en dat is volkomen logisch, maar het was niet altijd even makkelijk. Als je dan eens wat minder speelde, hadden mensen meteen een mening over je en als achttienjarige jongen trok ik mezelf dat heel erg aan. Dat gaat in je koppie zitten, ja. Maar goed, dat is geen excuus hoor, want er zijn ook jongens – zoals Tyrell Malacia en Orkun Kökcü – die in dezelfde situatie zaten en het wél hebben gehaald. Het was van mijzelf niet goed genoeg, dat weet ik echt wel. Ik was gewoon nog niet klaar voor Feyenoord 1."
Het was een lastige tijd voor de oud-Feyenoorder. Zelf wilde Vente verhuurd worden, maar dat zag Feyenoord niet zitten. Een jaar later mislukte een verhuurperiode aan RKC Waalwijk en toen hij uiteindelijk bij Roda JC belandde, nam die club hem definitief over. Het was niet het afscheid waar de spits op had gehoopt.
"Dat voelde wel een beetje gek: Feyenoord is altijd mijn club geweest, waar ik als driejarig jongetje voor het eerst op de tribune zat en waar ik vervolgens tot ik bij het eerste elftal kwam naar alle thuiswedstrijden ben geweest. Ik kom uit een echte Feyenoord-familie; mijn vader en mijn broer lopen rond met tatoeages van de club. Het was voor mij een droom om het eerste elftal te halen, al had ik het graag op een andere manier afgesloten. Maar goed, het is wat het is."
Lees het artikel op de mobiele website