Timber: "Er komen op dat podium ook nieuwe kansen"

Quinten Timber heeft een bijzondere tijd achter de rug. De middenvelder mocht weer spelen voor het Nederlands elftal en deze keer was dat samen met zijn tweelingbroer Jurriën. Daarnaast is hij door Brian Priske aangewezen als nieuwe aanvoerder van Feyenoord, wat een nieuwe stap betekent in zijn nog korte carrière.

"We stonden vaker samen op het veld, dus in dat opzicht voelde het niet eens zo gek de afgelopen interlands tegen Bosnië en Herzegovina en Duitsland", begint de Feyenoorder in gesprek met het Algemeen Dagblad als het eerst gaat over de interlandperiode. "Maar samen in Oranje, dat is wel bijzonder natuurlijk. Als tweeling is dat extra speciaal. De broertjes De Boer had je natuurlijk. En vroeger Van de Kerkhof. En eerlijk, ik dacht altijd Koeman, maar dat zijn gewoon broers, haha."

Vaste positie

Timber begon zijn carrière als kleine voetballer in de opleiding van Feyenoord en keerde uiteindelijk via een omweg weer terug in Rotterdam. Dat had vooral te maken met de zekerheid die de trainer hem kon bieden. "Na FC Utrecht wilde Ajax mij terughalen als middenvelder of verdediger. Maar na een gesprek met Arne Slot wist ik dat ik naar Feyenoord moest gaan. En dat is goed uitgepakt, denk ik. Als acht of als zes kan ik aanvallen en verdedigen en zo kan ik mijn kracht en energie kwijt."

Dat de middenvelder nu de voorkeur heeft voor één of twee posities, komt door de les die hij heeft meegenomen uit het verleden. "Weet je, bij Jong Ajax speelde ik ook nog weleens rechterspits of linkerspits, zelfs nog een helft in de spits. Op een gegeven moment kon ik op te veel posities uit de voeten. In een voetbalcarrière is het denk ik belangrijk dat je op één of twee plekken wordt opgesteld. Dan kun je jezelf snel ontwikkelen."

Echte winnaar

Een echte winnaar, dat is wat Timber in zichzelf ziet en waarom Priske ook de voorkeur heeft om de middenvelder de aanvoerdersband te geven. Meedogenloos moet je zijn, zo zegt hij. "Je moet een leeuwenhart tonen bij alles wat je doet. Dat heb ik, als het slecht gaat komt bij mij ‘ik ga dit niet accepteren’ naar boven. Er gaat een knop om. Het winnaar zijn is in mijn ogen niet zozeer naar de prijzenkast kijken. Het is meer de uitvoering en hoe graag je wil. Geen medelijden, dat werk."

Dit seizoen werkt Timber aan zichzelf om te groeien als voetballer en als mens. Op het veld doet hij dit vooral door respect te tonen, maar zonder medelijden te hebben. "Dan geef ik de scheidsrechter een hand en probeer ik meteen normaal gedrag te vertonen. Ik ben christelijk en dat heeft daar wel mee te maken, respect voor iedereen is ons altijd voorgehouden. Ik hou niet van verliezen, dat gevoel ben ik niet snel kwijt maar ik kan normaal doen. Maar als je de Klassieker wint, dan hoef je geen medelijden te hebben toch? Dat vind ik onzin."

Wegdraaien van de mindere resultaten en vanavond tegen Groningen weer de drie punten pakken. Dat is het doel van de selectie en tegelijkertijd hoe het spel van Timber getypeerd kan worden. De middenvelder zijn handelsmerk is om zijn lichaam te gebruiken en weg te draaien van de tegenstander. "Ja, dat kan ook in de Champions League. Waarom niet? Er komen op dat podium nieuwe kansen. Volgende week al. Maar eerst FC Groningen uit. Ja, we zijn al vier punten kwijt, maar je moet door. En dan kun je dingen omdraaien."