"Achteraf denk ik dat ik ook iets te veel onder de indruk was van alles"

Samen met Tonny Vilhena, Anass Achahbar, Elvis Manu en Terence Kongolo behoorde Matthew Steenvoorden tot 'de jonkies' op het winterse trainingskamp in 2012. Dat zijn carrière hem zou brengen in landen als Oezbekistan, Turkmenistan, Maleisië en ook Kroatië had hij destijds niet verwacht, maar nu levert het hem als 31-jarige verdediger in ieder geval een aantal onvergetelijke verhalen op.

"Als jochie van een jaar of vier ging ik vaak bij de trainingen van Feyenoord kijken. Bij ons thuis draaide alles om die club en al snel belandde ik zelf op Varkenoord", vertelt Steenvoorden in gesprek met Voetbal International. "Na een tijd trainde ik mee bij het eerste elftal van Ronald Koeman. Na school kwam John Guidetti mij en de andere jonge spelers ophalen bij het metrostation en bracht hij ons naar De Kuip. Een jaar later maakte ik ook nog Graziano Pellè mee."

Op de trainingen was Steenvoorden altijd fanatiek richting zijn medespelers. "Pellè liet altijd wel weten dat hij daar niet echt van gediend was: “Easy, easy!” Nu ik zelf ouder ben, snap ik pas hoe vervelend het is als spelers uit de beloften zo tekeergaan op de training." Nadat de verdediger werd verhuurd aan Excelsior en FC Dordrecht, mocht hij uiteindelijk zijn debuut maken voor het eerste elftal. "Uiteindelijk heb ik maar anderhalve wedstrijd in het eerste gespeeld. Achteraf denk ik dat ik als Feyenoord-supporter ook iets te veel onder de indruk was van alles: de grootte van de club, de spelers en de volle Kuip. Nu denk ik weleens: Had ik toen maar wat meer schijt gehad."

Buitenlandse avonturen

In 2019 was Steenvoorden transfervrij na een periode bij SC Cambuur en FC Dordrecht. In Kroatië kreeg hij te maken met de fanatieke supporters en dat was vooral een erg mooie ervaring. Na vier jaar vertrok hij naar Oezbekistan, een compleet andere wereld. "Ik kreeg een eigen chauffeur die me overal naartoe reed. Wij woonden zelf in een modern gedeelte van de stad, maar alles daarbuiten was enorm oud. Het stonk ook enorm, omdat alle auto’s daar op gas rijden."

Toch was de voetbalbeleving er met lege vliegvelden en ingehuurde supporters er maar zeer beperkt in Oezbekistan. Inmiddels heeft hij de transfer gemaakt naar Maleisië, waar de sport juist enorm leeft. "Laatst speelden we tegen een topclub en zaten er 32.000 mensen in ons stadion. Voor de halve finale van de beker stonden er bij het stadion ook vijfduizend supporters met fakkels, vlaggen en trommels op ons te wachten. Iedereen begon op de bus te slaan, die beleving is hier echt veel meer dan in Oezbekistan."

"Ik geniet enorm van mijn avonturen in het buitenland, maar ik besef ook steeds vaker hoe goed we het hebben in Nederland", vervolgt Steenvoorden. "Mijn kleine is nu bijna twee jaar en mijn vriendin en ik zouden graag weer in de buurt van onze familie willen wonen. Daarom zou ik volgend jaar graag weer in Nederland of dicht bij huis een club vinden. Waarschijnlijk voetbal ik nog een paar jaar en daarna zal ik ook gewoon moeten gaan werken. Daarom realiseer ik me heel erg hoe bijzonder het is dat ik dankzij het voetbal dit soort avonturen mag meemaken."

Bekijk hier het hele verhaal over zijn 'ruzie' met de fans van Hadjuk Split, de bewuste stroomuitval in hotels, het slachten van een geit en de bonussen 'uit de Zuid-Chinese zee' .